Wit, maagdelijk, een beetje koud zelfs. Alsof ik na een voltooide kleurplaat de bladzij omsla en alvast nieuwsgierig kijk naar de volgende, nog lege plaat. Net als elk jaar mag ik zelf bedenken hoe ik ‘m inkleur, al is het…

In een artikel over pelgrimeren kwam ik de volgende zin tegen: ‘…de winter is een tijd van opruimen en inkeer, van sterven en vooruitzien naar iets nieuws…’ Prachtig geformuleerd en wat mij betreft de spijker op z’n kop. Ieder jaar…

Ik treur niet om de voorbije zomer om hete dagen, klamme nachten en plakkerige rokjes. Strak blauwe luchten, met slome witte wattenwolkjes en warmte die alles loom en lui maakt.   Ik hou van de herfst met zijn stormachtig dreigende…

Met gesloten ogen lig ik in het blauwe bootje. Ik dommel zorgeloos op de deining van het wiegende water. De stralende zon vaart geruststellend met me mee.   Ergens in de verte rommelt het en de wind trekt met rukjes…

Op bezoek bij Nijkleaster, een nieuw klooster in Jorwert. Na het middaggebed werden we het Friese land in gestuurd met de vraag ‘wat heb je nodig om (meer) mens te zijn?’ Naar aanleiding van de woorden uit Mattheüs 6 ‘is…

Wandelen houdt lijf en geest gezond. Het ritme van de stappen brengt muizenissen in het benauwde hoofd tot zwijgen. Net als deze meeuwen liep een groep wandelaars over het strand. Twee dagen samen oplopen, naast elkaar over het natte zand.…

Een weekend ergens in januari. Een klooster ergens in het land. Een groep vrouwen deelt een paar dagen rondom bezinning en samenzijn, meebewegend met het eeuwenoud kloosterritme van gebed en stilte. Bomen en kloosters, ze lijken op elkaar. De voelbare, stille…